تکه‌ای از یک نامه...
۲۷-ژوئن-۲۰۰۳
آرزو چیه؟
آرزو یعنی همون که من دوست دارم... بعضی وقتا به صلاحمه... بعضی وقتا به خیرم نیست... ولی اونی که آرزو رو می‌سازه؛ عقل خیراندیش نیست... آرزو رو دل بلاگرفته می‌سازه... توی خودش پرورش می‌ده... بارورش می‌کنه.. و ابرازش؛ اگه جرأت کنه....
آرزو یه مرتبه‌ی بلنده... هرکسی آرزو بکنه یعنی یه قدمی رفته جلو... از یه چیزی که الان نداره به چیزی که از ته دل می‌خوادش.. یا از چیزی که داره ولی شکلش رو دوس نداره؛ به چیزی که می‌پسنده... از یه حالت به یه حالت دیگه... می‌دونی آرزو با چی همیشه همراهه؟ با خواستن... آرزو از جنس خواستنه؛ ولی فرقش رویایی بودنشه... آرزوی چیزی که می‌خواهیم ولی خیلی امیدوار نیستیم بهش برسیم..... همونه که میگن: آخی فلانی به آرزوش رسید... به آرزو رسیدن خیلی دل‌نشینه...
دوست داری به همه آرزوهات برسی؟... الان که به آرزوهای ده سال پیشت فکر می‌کنی آیا به صلاحت بود به اونا می‌رسیدی؟ خوبه آدم هرچی می‌خواد در اختیارش باشه؟... رنج کشیدن محبت می‌یاره... رنج در سایه نداشتنه... نرسیدن به آرزوها...
خواستن و آرزو کردن فی‌النفسه خوبه و با شکوه.. رسیدن به اونا رو نمی‌دونم
تو چی فکر می‌کنی؟
۲ نظر:
خواستن باارزشتر از آرزوِ، میتونی از خواستت بگذری اما آرزو شکل رویاست که تو ذهن می مونه... خواسته جاش توی دلِ که خیر و صلاح سرش نمی شه، با گذر زمان هم دل ول نمی کنه، تو دلت می مونه تا وقتی که دیگه همون دلت نخواد...
جالب اینجاس که بعضی وقتا که دل بلا گرفته به خواسته اش می رسه بعد دیگه دوسش نداره! این از اون جنس آمیخته با عقل..
من که آرزو نمی کنم می دونم آرزو دست نیافتنیِ، خواسته دل خوبه اگر هم به خواستت نرسی باز دلت راضیِ؛ اما مطمئنم که دل جرات ابراز کردن داره این عقل که مانع میشه
arezoo ke mikonam
ba'desh zayeh misham
arezoo vase oon moghe ha khoob bood
ke chesham faghat donyayeh khodamo mididan
ارسال یک نظر