۱۳۸۶ خرداد ۵, شنبه

نه فک کنی عصبانیم و ناراحت‌ها... نه... خیلی جدی فکر می‌کنم حداقل ۲ دلیل بارز دیگر برای ترجیح زندگی در ایران به بقیه جاهای جهان پیدا کرده‌ام:

یکی اینکه:‌ در هیچ جای دیگر مثل ایران نمی‌توانی در هارمونی کامل بسر ببری... در ایران هیچ چیزی درست کار نمی‌کند و سرجای خودش نیست... این هم خودش یک جور هارمونی‌ست دیگر.. نیست؟

دوم اینکه: وقتی در ایرانی ... خدا را مجبوری یک طوری توی محاسباتت بیاوری... خدا از جلوی چشمت دور نمی‌شود... مثلا من سوار هواپیمایی آسمان که می‌شوم خیلی بیشتر یاد خدا و دعا و قبر و قیامتم می‌افتم تا وقتی که سوار امارات می‌شوم...

۵ نظر:

ناشناس گفت...

دومي و خيلي خوب اومدي خدا خيرشون بده توي همه مراحل آدم به ياد خدا مي ندازند

ناشناس گفت...

:))))))

ah گفت...

bahal bood rayis :D

دختری که به آفتاب سلام می کند گفت...

غصه ها یادم رفت!لبخند به لبام برگشت! مرسی آقا

ناشناس گفت...

و آزادی بی حد و مرز ... تو رو به خدا كجای دنیا مردمانش اینقدر آزادی دارن؟