می‌خواهد گل باشد یا بغض ... ماهی باشد یا سرطان .... همه رشد می‌کنیم .. و بزرگ می‌شویم .. و دوزاریمان چه دیر می‌افتد: که انسان نیمی هم حیوان است ... که طبع ما تابع درک ما شاید نیست ... که دختران زودتر بالغ می‌شوند ... که پسران دیرتر خرفهم می‌شوند ... که دختران بعد از ۲۴ سالگی محال است که عاشق شوند ... و بعضی محال است دست از خریت خود بردارند ... و دست فقط ۱۰ انگشت دارد ... و انگشتان پا گرچه ۱۰ تایند بدرد توی دماغ کردن هم نمی‌خورند .. و خربزه باور کنی یا نه از گردو بزرگتر است چه رسیده باشد و چه گندیده .. و انسان چه بی‌پناه است .. و برخی چوب بی‌ریختی خود را از آدمهای فهمیده چه بد خورده‌اند ... و دشت اگر سبز نیست، زندگی موش و مار و عقربش از طراوت پوست درختان تبریزی کمتر نیست ... و اینکه باور؛ به دانستن یا فهمیدن و درک کردن نیست ... و زندگی چه سخت در گذر است ... و هرچه را که فدای آن کنی بازهم باخته‌ای ... که ان الانسان لفی خسر ..