۱۳۸۲ اسفند ۹, شنبه

رضا جان مي‌دانم که اين سفر بزرگترين تجربه زندگيت خواهد بود.

در اين مسير انسان‌های متفاوت با خودت و آنچه تا کنون شناخته‌ای، راه و رسم‌های گونه‌گون برای زندگي، آئين‌های اقوام و اديان سراسر دنيا و روش‌های مديريت اجتماعي و فرهنگي گاه متضاد با اسوه‌های خودت خواهي ديد.

آنچه باقي برايت مي‌ماند اما، رسوب هر آن چيز است که سنگين است و باد نياورده‌اش،‌ آن است که در باقي زندگي راهنمايت خواهد شد ... از خداوند برايت در اين راه خطير استعانتش را مي‌طلبم و صبر را و روشن ضميری را تا به هر چه ديدی بی‌تأمل وا ندهي‌ و بي‌تعقل مجذوب نگردی.

ع-ر
تهران هفتم اسفند ۸۲

هیچ نظری موجود نیست: