۱۳۸۸ دی ۸, سه‌شنبه

سکوت علامت بی تفاوتی نیست... بغض راه فریادم را بسته است

۴ نظر:

فلورا گفت...

ای بابا ما رو نگران کردی، آخه ما اینجا حتی نمیتونیم ای میل بدیم.
خدا رو شکر که اقلا سلامتین، حالا اول راهیم، قوی باشین.قوی!

سارا گفت...

نوشته های اینجا فرق داشت...کمی سخت برای باور کردن....خوشحال شدم.

بنفشه گفت...

مادر بزرگم می گفت سکوت علامت رضاست! چقدر طول کشید تا بفهمم که سکوت گاهی بزرگترین نشانه نارضایتیست!
پدرم می گفت سکوت نشانه ضعف است و
مادرم می گفت سکوت نشانه نزاکت است!
زندگی به من آموخت که هیچ چیز نشانه چیز دیگری نیست!
این ماییم که همیشه دنیا و همه آنچه در آن است را به قضاوت می نشینیم
من آموختم که بزرگترین خطاها
قضاوت در مورد نشانه ها و نشان هاست!

ناشناس گفت...

ببخشید سر زده وارد شدم آقا. هر چند غریبه نیستم ومدتها است اینجا را می خونم. فقط یک عرض کوچیک:
منظورتون از بغض کدوم بغضه؟مال من خیلی قدیمیه. از سی سال بیشه.مال بقیه رو نمیدونم. و اگر بغض جدیده که از خیلی بیش این بغض بایست می اومد. خب می بخشید. فضولی کردم.قربون شما.
ella