۱۳۸۶ دی ۵, چهارشنبه

ادامه محاسن زندگی در ایران

هیچ جایی تو دنیا اینقده زندگی داینامیک نیست.. مثل؟ مثل؟ ... مثل انتخاب مسیر حرکت ماشین‌ها تو خیابون... و صدالبته همه می‌دونیم که پویا بهتر است تا ایستا (درجا)!!

تو ایران درس اقتصاد که بگیری لازم نیست خیلی زور بزنی فک کنی نتیجه حالات مختلف تصمیم‌گیریا چی می‌تونه باشه؟... که مثلا اگه دولت سوبسید بده چی میشه؟ نده چی میشه؟ نرخ تورم از اوراق خزانه بزنه بالاتر چی میشه؟ سهمیه-بندی اصلا چی چیه؟ کوپن به چه دردی می‌خوره؟ دولت هم قانونگزار باشه، هم مجری و هم مورد اجرا چطوریاس؟ تو یه کشوری هم بورس باشه هم سهمیه بندی واسه تولید هم واسه مصرف.. هم نرخ‌گذاری باشه،‌ هم بازار آزاد... که هم نظارت بر قیمت باشه و هم تشویق خوارج به سرمایه گذاری تو مملکت مگه میشه که بشه؟ ... بله ... خارجکی‌های بی‌چاره باید کلی فسفر بسوزنن.. هی فک کنن اینطوری بشه چی می‌شه.. اونطوری بشه چی می‌شه... ولی ما کافیه لم بدیم و تلویزیون نیگا کنیم فقط..

۱ نظر:

Raha گفت...

خیلی خوشم اومد. ما تو ایران همه چی رو با سعی و خطا یاد می گیریم واین خارجکی ها مجبورن فسفر استفاده کنند. حالا بماند که حتی با سعی و خطا هم درست یاد نمی گیریم و مثلأ دولت بعدی پنج سال بعد همون اشتباه رو تکرار می کنه.