۱۳۸۳ اسفند ۸, شنبه

خوشحالم که سفر آنقدر دودره شد که به شنبه و يکشنبه تهران برسم ... همان تيمچه روز يکشنبه و "کربلا قبله دلهاست بيا تا برويم"ِ علی بهاری‌ بود که گنده‌ای را که دوشنبه بارم کردند توانستم درسته قورت دهم و به دل نگيرم ...

در دوحه کسی ضدحال نبود ... از ميان تمام ملل زير خليج فارس اين يکی بيشتر تودل بروست ... حالت را بد نمی‌کند ... و جايت را تنگ ...

هیچ نظری موجود نیست: